آقای تنهایی، امشب شب شهادت آقای غریبی است...
تسلیت آقا جان...
"بارالها! کار ظهور بنده شایسته و خلیفه راستینت (امام مهدی(عج)) را اصلاح فرما؛ همانگونه که کار پیامبر و فرستادگانت را اصلاح نمودی و از فرشتگانت، نگاهبانانی بر او بگمار و از سوی خویش، با روح القدس او را یاری و پشتیبانی فرما. دیدهبانانی از پیشرو و پشت سر همراه وی گردان تا از هر بدی، نگاهش دارند. ترس و هراس او را به امن و امان دگرگون ساز، که او تو را میپرستد و هیچ چیز را همتا و همانند تو نمیداند، پس برای هیچیک از آفریدگانت، برتری و چیرگی نسبت به ولیّ خودت قرار مده و او را در جهاد با دشمنت و دشمنش اجازت فرما و مرا از یاران او به شمار آور! که همانا تو بر هر کاری توانایی."
امام رضا (ع)
عزاداری که به حسینِ زمان خود توجهی نداشته و اساساً فریاد «هل من ناصر» هر روزهی او را نمیشنود، عزاداری حقیقی نیست. زمانی انسان به مرتبهی عزادار حقیقی میرسد که از گریهی بر حسین، به غمِ حسینِ زمان خود رسیده و در جهت رسیدن به چادر او حرکت کند.
کمی با خود بیندیشیم، من از نگاه امام زمان «علیهالسلام» چگونه تعریف میشوم، یک سرلشکر؟ یک فرمانده؟ یک سرباز جدّی و مؤثر؟ و یا یک عضو بیکارِ بیمصرف...
برگرفته از مبحث ما و امام زمان، استاد محمد شجاعی...
http://www.montazer.ir/
امشب می خواهم فقط و فقط خودت را مخاطب قرار دهم...
با توام، دختری از تبار تسنیم،
آری با خودت:
این شب ها حتما میگویی کاش بودم و قدمی برای سیدالشهدا و اهل بیت بزرگوارش برمیداشتم؟
هنوز دیر نشده، بسم الله...
قدمی برای حسین زمانت!
حسینی تنها و غریب...
حسینی بی یار...
اما چه می گویم
بهتر از خودت می شناسمت؛
تو کجا و یار امام زمان کجا...
نه، نه، زحمتت نمی دهم؛
فقط...
می شود گناه نکنی تا
مانع نجات بشریت نباشی؟؟؟