و یا یک عضو بیکارِ بی‌مصرف...

عزاداری که به حسینِ زمان خود توجهی نداشته و اساساً فریاد «هل من ناصر» هر روزه‌ی او را نمی‌شنود، عزاداری حقیقی نیست.  زمانی انسان به مرتبه‌ی عزادار حقیقی می‌رسد که از گریه‌ی بر حسین، به غمِ حسینِ زمان خود رسیده و در جهت رسیدن به چادر او حرکت کند.

کمی با خود بیندیشیم، من از نگاه امام زمان «علیه‌السلام» چگونه تعریف می‌شوم، یک سرلشکر؟ یک فرمانده؟ یک سرباز جدّی و مؤثر؟ و یا یک عضو بیکارِ بی‌مصرف...

 

برگرفته از مبحث ما و امام زمان، استاد محمد شجاعی...

http://www.montazer.ir/