یک روز گشاد مثل دامن شلواری
و یک روز تنگ مثل ساپورت
یک روز کوتاه
و یک روز بلند
یک روز وصله دار
و یک روز پاره!
و تو...
مثل یک اسباب بازی(!)
چشم دوخته ای که ببینی فردا چه چیز را برایت مد می کنند...
بی خیال زشتی و زیبایی
بی خیال وقاحت و وجاهت…
ممنون از مطلب یار تسنیمی
بعضی ها می گن سخته 16 ساعت لب به چیزی نزدن. ما تحمل نداریم روزه بگیریم!
دکتر فرهنگ: وقتی با معشوقه تون توی پارک نشستید، متوجه گذر زمان می شید؟؟؟
گاهی باید به عاشقی مون نسبت به خدا، شک کنیم....
باز می خواهم تو را پیدا کنم
با تو شاید خویش را معنا کنم
من کی ام ؟ گر خودشناسی داشتم
کی زخود بودن هراسی داشتم
های .....ای آیینه معنا کن مرا
گم شدم در خویش پیدا کن مرا
فرصتی تا رود را پیدا کنم
قطره قطره خویش را دریا کنم
اهرمن دارد مجابم می کند
لای لایش گاه خوابم می کند
شیشه ی این دیو در دست من است
همت اما وای.....با اهریمن است
های.....ای آیینه حاشا کن مرا
گم کن و آزاد و پیدا کن مرا
می توانی می توانی "آن"من
باز گردانی "من انسان" من
شیخ ما دیریست شب ها با چراغ
دیگر از انسان نمیگیرد سراغ
الفتی تا ما چراغ او شویم
خانه خانه در سراغ او شویم
محمدعلی بهمنی
به افتخار جوون هایی که نه مثل یوزپلنگ، بلکه مثل شیر؛
نه 90 دقیقه، بلکه 8 سال؛
نه جلو توپ فوتبال، بلکه جلو توپ تانک؛
نه مقابل یک کشور، بلکه مقابل 27 کشور؛
دفاع کردند و یه میلیمتر از خاکمون رو به دشمن ندادند تا ایران و ایرانی همیشه قهرمان باشه و پرچمش بالا...
شادی روحشون صلوات...
من از سکوت های مهدی عج فهمیدم که هر سکوتی به معنای رضایت نیست...
http://parvazeheshgh.blogfa.com/
نشانه های انسان حسود:
1. خوبی دیگران را سوراخ می کند.
مثلا تا می گویی مقاله فلانی مقاله خوبیست، میگوید از مقاله بقیه کپی کرده، سخنران خوبی است، میگوید پررو است، تا می گویی رانندگی خوبی دارد، میگوید ماشین سالمی دارد.
2. اگر نتواند خوبی دیگران را سوراخ کند، یک خوبی از خودش یا دیگری نقل میکند تا خوبی آن شخص تحت الشعاع قرار بگیرد و رنگ ببازد.
مثلا اگر کسی از مدرک لیسانسش صحبت کند، میگوید: ما زمانیکه فوق لیسانس بودیم... یا زمانیکه برادر ما دکتری گرفت یا ...
3. سومین ویژگی آدم حسود، ستایش نکردن است.
مولا علی ع می فرماید: اگر خوبی دیدی و به زبان نیاوردی، معلوم می شود که حسودی
استاد قرائتی
تو همین عکسا، این عکسای سیاه و سفید
هنوزم غوغای چشمای تورو میشه دید
چشم هایی که این دنیا رو دید و دل برید
...
جای ستاره روی دوشت کهکشون بوسه ی رزمنده هاست
رو سینه ات نقش لبخند ساده ی روح خداست
...
دلا میلرزید تا می گفتی با یه شوقی چقدر این خاک آشناست
بی قرارم شک ندارم که همین جا کربلاست
...
گفتی باید هم قسم شیم تا نگن مولای عشق دوباره تنهاست
حامد زمانی
دنیا، دریاست و ما دائم توی آن دست و پا می‌زنیم. شنا بلد نیستیم. تازه اگر هم بلد باشیم با این همه گوی سنگی و سربی که به پا بسته‌ایم، کاری نمی‌توانیم بکنیم. هی فرو می‌رویم و فرو می‌رویم و فروتر.
هر دلبستگی یک گوی است و ما هر روز دلبسته‌تر می‌شویم. هر روز سنگین‌تر. هر روز پایین‌تر و این پایین، تاریکی است و وحشت و بی‌هوایی، اما اگر هنوز هستیم و هنوز زنده‌ایم از بابت آن یک ذره هوایی است که از بهشت در سینه‌مان جا مانده است.
عرفان نظر آهاری
