به افتخار جوون هایی که نه مثل یوزپلنگ، بلکه مثل شیر؛
نه 90 دقیقه، بلکه 8 سال؛
نه جلو توپ فوتبال، بلکه جلو توپ تانک؛
نه مقابل یک کشور، بلکه مقابل 27 کشور؛
دفاع کردند و یه میلیمتر از خاکمون رو به دشمن ندادند تا ایران و ایرانی همیشه قهرمان باشه و پرچمش بالا...
شادی روحشون صلوات...
چرا اینقدر این روزا بعضی از خود گذشتگی ها شده وظیفه ی گذشته ها
و شهرت خیلی ها شده افتخار ما!؟!!!
به خدا هیچی سر جاش نیست...
سلام دوستم وبلاگت خیلی خوبه
بهم سر بزن و نظر بده
ضمنا پست بسیار زیبایی بود