یلدا و دورهمی و حافظ و شایدم کرسی... مبارررررررک...

بوی خدا می‌دهد پاییز…

بوی خدا می‌دهد پاییز…

برگ‌های نارنجی و خیابان‌های خیسش، تاب‌های خالی پارک‌هایش، چمن‌های به خواب رفته‌اش، چای دم کشیده‌ی غروب‌های آبانش، صدای قیژ‌قیژ صندلی ننویی‌اش، همه، نقاشی‌های خدا هستند. انگار پای تمام روزهای پاییزی‌مان را امضا کرده و نوشته: همان که هر لحظه با توست.

            همین است که پاییز سراسر بوی خدا می‌دهد…

http://www.hamshahrionline.ir/

پدر آسمانی ام، بی تو...

 بی تو پرواز را از یاد برده ام و می ترسم از اینکه آسمان بر سرم آوار شود.

اگر بر سایه تردیدم آفتاب یقین بتابانی، می دانم که طوفان بلا هم نمی تواند مرا به هراس بیندازد.

وقتی که می آیی، پیراهن پاییزی ام را به دست باد می سپارم و به استقبال حضور سبزت می آیم، با

اینکه جز گوهر اشکهایم، که در انتظار تو بر گونه هایم می غلتند، هدیه ای برای آمدنت ندارم...

پریا ترک