یک اتفاق بود که...

موی سپید و کوچه و تابوت و زهر و تیر

دوران غربت حسن(ع) این گونه سر شده

یک کوچه بود موی حسن(ع) را سپیدکرد

یک اتفاق بود که او را شهید کرد

 

جام زهر- علی فانی

آهسته قدم بردار...

آهسته قدم بردار

به حرمت این شب ها...

 

تو کربلای سکوتی و چهارده قرن است، نشسته ایم سر سفرهء مُحرم تو

بی همت را مردانگی نباشد.
یقین، پناهگاه سلامت است.
تمام کردن احسان از آغاز کردن آن بهتر است.
نشانه برادری، وفاداری در سختی و آسایش است.
نخستین گام خردمندى، معاشرت نیکو با مردمان است.
فرصت به شتاب از دست مى رود و دیر به دست مى آید.
با همسایه ات به نیکی همسایگی کن تا مسلمان باشی.
احسان آن است که تاخیری در پیش و منتی در پس نداشته باشد.
هر کس احسان های خود را بر شمرد، بخشندگی خود را تباه کرده است.
بر شما باد به تفکر، که تفکر مایه حیات قلب شخص بصیر و کلید در حکمت است.
هیچ گروهی با هم مشورت نکردند، مگر آن که به راه پیشرفت خود رهنمون شدند.
خویشاوند کسی است که دوستی سبب خویشاوندی او است، اگر چه نسبش دور باشد.

امام حسن مجتبی (ع)

http://green55.blogfa.com/