عزاداری که به حسینِ زمان خود توجهی نداشته و اساساً فریاد «هل من ناصر» هر روزه‌ی او را نمی‌شنود، عزاداری حقیقی نیست. زمانی انسان به مرتبه‌ی عزادار حقیقی می‌رسد که از گریه‌ی بر حسین، به غمِ حسینِ زمان خود رسیده و در جهت رسیدن به چادر او حرکت کند.
کمی با خود بیندیشیم، من از نگاه امام زمان «علیه‌السلام» چگونه تعریف می‌شوم، یک سرلشکر؟ یک فرمانده؟ یک سرباز جدّی و مؤثر؟ و یا یک عضو بیکارِ بی‌مصرف...
برگرفته از مبحث ما و امام زمان، استاد محمد شجاعی...
http://www.montazer.ir/
امشب می خواهم فقط و فقط خودت را مخاطب قرار دهم...
با توام، دختری از تبار تسنیم،
آری با خودت:
این شب ها حتما میگویی کاش بودم و قدمی برای سیدالشهدا و اهل بیت بزرگوارش برمیداشتم؟
هنوز دیر نشده، بسم الله...
قدمی برای حسین زمانت!
حسینی تنها و غریب...
حسینی بی یار...
اما چه می گویم
بهتر از خودت می شناسمت؛
تو کجا و یار امام زمان کجا...
نه، نه، زحمتت نمی دهم؛
فقط...
می شود گناه نکنی تا
مانع نجات بشریت نباشی؟؟؟
عاشورا را یک واقعه نمی خوانم که بعد ساده از کنار آن بگذرم و بگویم هزار سال پیش واقعه ای رخ داده و حال این همه هیاهو برای چیست؟
عاشورا برای من حکم هزار هزار... واحد درسی است...
تعلیم عشق از استادی عاشق؛
استاد ما، شاگردانی دارد که خوب درس پس می دهند، عباس (ع)، زینب (س)، علی اکبر (ع) و...
عباس (ع) مطیع تمام و کمال امام زمانش است، نه برادرش؛
زینب (س) روی همه دوست داشتن ها پا می گذارد تا مبادا امام زمانش کوتاهی از او دیده باشد؛
زینبی که در راه عفتش، عباس می دهد، اما نخ معجر، نه...
و اما معلم عاشق قصه ما، از همه چیزش مایه می گذارد تا حق عاشقی را به جا آورده باشد، حق معبودی که از دل و جان فهمیده هو الله احد؛
این را از پدرش یاد گرفته، پدری که گاهی سکوت می کند تا نکند دین عشق خدشه ای ببیند، حتی وقتی به یاس کبودش، سیلی زده می شود...
برای منِ سراپا ادعا و پر از کوتاهی، همیشه قصهِ حر، جذاب است و پر از حرف...
حر به من گفت، تو می توانی؛
می توانی راه رفته را برگردی...
حتی تو...
چهارمین روز : ماجرای حر و طفلان مادر...
مگه میشه کسی حسینی باشه و شمرگونه عمل کنه؟
نون حروم بخوره، مردم و مسخره کنه، شکم پرست باشه؟ و گناه کنه؟
استاد رائفی پور
به ماه آسمون می گفت، شمع شبستون منی
یاد عمو بخیر که تو، مثل عمو جون منی
راستی تو از تو آسمون، ببین بابای من کجاست؟
بهش بگو که دخترت، ساکن تو خرابه هاست
بهش بگو دختری که، شونه به موهاش میزدی
جون به لبش رسیده و تو از سفر نیومدی
حاج محمود کریمی...
روز سوم در رثای حضرت رقیه علیهاالسلام...
در رثای قهرمان بگریید، برای اینکه احساسات قهرمانی پیدا کنید، برای اینکه پرتوی از روح قهرمان در روح شما پیدا شود و شما هم تا اندازه ای نسبت به حق و حقیقت غیرت پیدا کنید، شما هم عدالتخواه بشوید، شما هم با ظلم و ظالم نبرد کنید، شما هم آزادیخواه باشید، برای آزادی احترام قائل باشید، شما هم سرتان بشود که عزت نفس یعنی چه، شرف و انسانیت یعنی چه، کرامت یعنی چه...
وگرنه رثای یک آدم بیچاره بی دست و پای مظلوم که دیگر گریه ندارد...
اول باید قهرمان بودنش برای شما مشخص بشود...
حماسه حسینی
شهید استاد مطهری
نکند باز شده ماه محرم که چنین می زند آتش به دل فاطمه آهت، به فدای نخ آن شال سیاهت به فدای رخت ای ماه! بیا صاحب این بیرق و این پرچم و این مجلس و این روضه و این بزم توئی، آجرک الله! عزیز دو جهان یوسف در چاه
برقعی...
خدایا چنانم ترسان خودت کن که گویا مى بینمت و به پرهیزکارى از خویش خوشبختم گردان و به واسطه نافرمانیت بدبختم مکن و در سـرنـوشـت خود خیر برایم مقدر کن و مقدراتت را برایم مبارک گردان تا چنان نباشم که تعجیل آنچه را تـو پـس انـداخته اى بخواهم و نه تاخیر آنچه را تو پیش انداخته اى...
قسمتی از دعای عرفه...
