کلاف سردرگم...
دوشنبه, ۲۲ دی ۱۳۹۳، ۰۹:۴۷ ب.ظ
ﺯﻧﺪﮔﯽ ﻣﺜﻞ ﯾﮏ ﮐﻼﻑ ﮐﺎﻣﻮﺍﺳﺖ،
ﺍﺯ ﺩﺳﺘﺖ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺑﺮﻭﺩ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ﮐﻼﻑ ﺳﺮﺩﺭ ﮔﻢ،
ﮔﺮﻩ ﻣﯽ ﺧﻮﺭﺩ، ﻣﯽ ﭘﯿﭽﺪ ﺑﻪ ﻫﻢ، ﮔﺮﻩ ﮔﺮﻩ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ، ﺑﻌﺪ ﺑﺎﯾﺪ ﺻﺒﻮﺭﯼ ﮐﻨﯽ، ﮔﺮﻩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻭﻗﺘﺶ ﺑﺎ ﺣﻮﺻﻠﻪ ﻭﺍﮐﻨﯽ، ﺯﯾﺎﺩ ﮐﻪ ﮐﻠﻨﺠﺎﺭ ﺑﺮﻭﯼ، ﮔﺮﻩ ﺑﺰﺭﮔﺘﺮﻣﯿﺸﻮﺩ، ﮐﻮﺭﺗﺮ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ،
ﯾﮏ ﺟﺎﯾﯽ ﺩﯾﮕﺮ ﮐﺎﺭﯼ ﻧﻤﯽ ﺷﻮﺩ ﮐﺮﺩ، ﺑﺎﯾﺪ ﺳﺮ ﻭ ﺗﻪ ﮐﻼﻑ ﺭﺍ ﺑﺮﯾﺪ،
ﯾﮏ ﮔﺮﻩ ﯼ ﻇﺮﯾﻒ ﮐﻮﭼﮏ ﺯﺩ، ﺑﻌﺪ ﺁﻥ ﮔﺮﻩ ﺭﺍ ﺗﻮﯼ ﺑﺎﻓﺘﻨﯽ ﯾﮏ ﺟﻮﺭﯼ ﻗﺎﯾﻢ ﮐﺮﺩ،
ﻣﺤﻮ ﮐﺮﺩ، ﯾﮏ ﺟﻮﺭﯼ ﮐﻪ ﻣﻌﻠﻮﻡ ﻧﺸﻮﺩ، ﯾﺎﺩﺕ ﺑﺎﺷﺪ،
ﮔﺮﻩ ﻫﺎﯼ ﺗﻮﯼ ﮐﻼﻑ ﻫﻤﺎﻥ ﺩﻟﺨﻮﺭﯼ ﻫﺎﯼ ﮐﻮﭼﮏ ﻭ ﺑﺰﺭﮔﻨﺪ،
ﻫﻤﺎﻥ ﮐﯿﻨﻪ ﻫﺎﯼ ﭼﻨﺪ ﺳﺎﻟﻪ، ﺑﺎﯾﺪ ﯾﮏ ﺟﺎﯾﯽ ﺗﻤﺎﻣﺶ ﮐﺮﺩ، ﺳﺮ ﻭ ﺗﻬﺶ ﺭﺍ ﺑﺮﯾﺪ،
ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺑﻪ ﺑﻨﺪﯼ ﺑﻨﺪ ﺍﺳﺖ ﺑﻪ ﻧﺎﻡ "ﺣﺮﻣﺖ "
ﮐﻪ ﺍﮔﺮ ﺁﻥ ﺑﻨﺪ ﭘﺎﺭﻩ ﺷﻮﺩ ﮐﺎﺭ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺗﻤﺎﻡ ﺍﺳﺖ ...
ممنون از پیام یار تسنیمی
