برخیز که هنوز ...

زینب برخیز که هنوز، کاروان کربلا چشم به دستان نوازشگر تو دوخته است . 

برخیز! که هنوز این خاک سوخته، خنکای نسیم نگاه تو را فریاد می‏زند ... و این صحرای تشنه، محتاج شبنمی از چشمان ‏توست که به گل نشیند . هنوز بر فراز بلندای نیزه ‏ها، نام مقدس تو، فریاد می‏ شود و پیکرهای خون آلود، قیام تو را چشم انتظارند ... 
هنوز گهواره کودکان، تلنگر دستان تو را می‏ طلبد و گلدسته ‏ها اذان یاد تو را زمزمه می ‏کند . 
هنوز پشت همه پندارهای سرخ، پشت همه زمان‏های کبود، پشت همه پیشانی ‏های شکسته، پشت همه زخم‏های شکوفا، خیال تو می ‏وزد و هنوز زمین پس از سال‏ها، معجزه ‏ی پیامبر گونه ‏ات را در شام فراموش نکرده است ...