بعضی از ما به غمگین بودن، عادت کردیم؛
با غم خو می گیرم و بعد از مدتی غم رو جزیی از خودمون می دونیم؛
گاهی هم میگیم: شخصیت من، این شکلیه، ذاتا آدم غمگینی هستم!!!
غافل از اینکه یه بار منفی و اضافه رو به خودمون اضافه کردیم که همواره بازدارنده ماست؛
بازدارنده از پیشرفت، تفکر و حتی محبت و ارتباط گرفتن با آدم ها...
باید چاره ای کنیم!