برف ها و رفته رفته دعاها...

آن مرد عاشق بود...

آن مرد عاشق بود. آن بازی عشق و آن حریف خدا. دور، دور آخر بود و بازی به دستخون رسیده بود. آن مرد زمین را سبز می خواست. دل را سبز می خواست و انسان را سبز، زیرا بهشت سبز است و روح سبز و ایمان سبز، اما سبزی را بهایی است به غایت سرخ، و بازی به غایتش رسیده بود، به غایتی سرخ. و از این رو بود که آن مرد، سرخ را برگزید، که عشق سرخ است و آتش سرخ و عصیان سرخ و از میان تمامی سرخان، خون را برگزید.

بعضی متن ها را انگار از زبان خودت نوشته اند...

سستی نکنید و اندوهگین نباشید؛ زیرا اگر ایمان آورده باشید، برتری خواهید یافت.

 آل عمران/ 139

 

گاهی طوفان می شود و من می شوم یک بچه گنجشک ضعیف و مردنی .

 

جوجه ای توی یک آشیانه .

 

کنج یک درخت که هر آن ممکن است از آن بالا بیفتد و  بمیرد .

 

گاهی باد می وزد، تند و تند و من می شوم یک نهال کوچک که تازه چند تا شکوفه داده .

 

باد شکوفه هایم را می برد و نزدیک است که ریشه ام را از جا بکند .

 

همیشه از این بادها می وزد؛ همیشه از این طوفان ها می آید و تو همیشه می گویی :

 

استقامت، استقامت، استقامت .

 

تو دوست نداری دوستانت بیدهایی باشند که با هر بادی می لرزند، یا شاخه های نازکی که بی بهانه

می شکنند .

 

تو می خواهی دوستانت کوه باشند؛ درختان ریشه دار باشند ؛ قوی باشند .

 

گاهی از تو خجالت می کشم .

 

از خود هم .

 

بس که شکستنی و نازک نارنجی ام .

*همراه با آنان که با تو رو به خدا کرده اند، همچنان که مامورشده ای ثابت قدم باش.*

 

این آیه را در سوره ی « هود » خواندم .

 

سرم را بالا می گیرم و حس می کنم باید به راهم ادامه بدهم، با اطمینان و محکم .

 

یاد پیامبرانت می افتم که همیشه دشمنان زیادی داشتند و دور و برشان پر از سختی بود ؛ اما        

می ایستادند؛ محکم محکم .

 

چون دستشان در دست تو بود و به پشتیبانی تو دلگرم بودند .

 

آنها تو را داشتند .

 

پس، از هیچ چیز نمی ترسیدند .

 

خدایا!کمکم کن تا نلرزم و نشکنم و نیفتم .

دکتر عرفان نظر آهاری