ثنا گفتن و تمجید دیگران، بیش از حد شایستگی و لیاقت، تملق و چاپلوسی است، و کمتر از آنچه سزاوارند یا ناشی از عجز تمجیدکننده است یا منشا روانی آن بیماری حسد است.
مولا علی (ع)
نهج البلاغه فیض ص 1239