لذت عشق به این حس بلاتکلیفی است...

لذت عشق به این حس بلاتکلیفی است

لطف تو شامل ما یا بشود یا نشود!!!

 

گاهی به یه جایی می رسی که دعا می کنی مانع ظهور نباشی، کمک به ظهور پیشکش...

 

دیر اگر راه بیافتیم به یوسف نرسیم

سر بازار، که او، منتظر ما نشود!!!

خود را اسلام نشمریم...

 خدایا

به ما آنچنان ایمانی عنایت کن که خود را اسلام نشمریم و دین معنا نکنیم و 

نفسانیت خود را با رضایت تو اشتباه نگیریم.

  سید مهدی شجاعی

خـوش بحـال کودکان ِ غـزه

رسم اسـت بیاد قربانیـان یک دقیقـه سُکـوت کننـد !

 

پس خـوش بحـال کودکان ِ غـزه که سالهـاست

 

“سازمـان ملل"

 

به حُرمتشـان سُکـوت می کنـد !

http://haramonline88.blogfa.com/

بعضی متن ها را انگار از زبان خودت نوشته اند...

سستی نکنید و اندوهگین نباشید؛ زیرا اگر ایمان آورده باشید، برتری خواهید یافت.

 آل عمران/ 139

 

گاهی طوفان می شود و من می شوم یک بچه گنجشک ضعیف و مردنی .

 

جوجه ای توی یک آشیانه .

 

کنج یک درخت که هر آن ممکن است از آن بالا بیفتد و  بمیرد .

 

گاهی باد می وزد، تند و تند و من می شوم یک نهال کوچک که تازه چند تا شکوفه داده .

 

باد شکوفه هایم را می برد و نزدیک است که ریشه ام را از جا بکند .

 

همیشه از این بادها می وزد؛ همیشه از این طوفان ها می آید و تو همیشه می گویی :

 

استقامت، استقامت، استقامت .

 

تو دوست نداری دوستانت بیدهایی باشند که با هر بادی می لرزند، یا شاخه های نازکی که بی بهانه

می شکنند .

 

تو می خواهی دوستانت کوه باشند؛ درختان ریشه دار باشند ؛ قوی باشند .

 

گاهی از تو خجالت می کشم .

 

از خود هم .

 

بس که شکستنی و نازک نارنجی ام .

*همراه با آنان که با تو رو به خدا کرده اند، همچنان که مامورشده ای ثابت قدم باش.*

 

این آیه را در سوره ی « هود » خواندم .

 

سرم را بالا می گیرم و حس می کنم باید به راهم ادامه بدهم، با اطمینان و محکم .

 

یاد پیامبرانت می افتم که همیشه دشمنان زیادی داشتند و دور و برشان پر از سختی بود ؛ اما        

می ایستادند؛ محکم محکم .

 

چون دستشان در دست تو بود و به پشتیبانی تو دلگرم بودند .

 

آنها تو را داشتند .

 

پس، از هیچ چیز نمی ترسیدند .

 

خدایا!کمکم کن تا نلرزم و نشکنم و نیفتم .

دکتر عرفان نظر آهاری

حدود دوست داشتن...

حبک للشی ء یعمی و یصم

دوست داشتن هر چیزی می تواند آدم را کور و کر کند و باعث شود که انسان دیگر

 پیغام های الهی را نشنود و نتواند هدایت الهی را دریافت کند.

خاصیت ماه رمضان تنظیم کردن حدود دوست داشتنی هاست، بعد ماه رمضان 

مراقب این حدود باشیم.

عیدتون مبارک

کی ما رو تا امروز آورد؟؟؟

به قول آقای رسالت بوذری خدا بود که تا اینجا ما رو آورد،

 30 امین روز شده و همه حس خوبی دارند که گرسنگی و خستگی و گاهی سرگیجه و سردرد

 و تحمل کردن تا به امروز برسند، تا به خدا گفته باشند: چشم...

حتما تو هم دلت تنگ میشه، برای لحظه افطار، برای صدای ربنا، 

برای گرسنه شدنت موقع ناهار، برای گاهی غر زدن، برای رنگ و روی پریدت...

نجابت مدینه برام قابل باور بود، ازش یاد گرفتم لا حول ولا قوة الا بالله رو عملا وارد زندگیم کنم.

برنامه ماه عسل روزه دار و غیر روزه دار و به فکر می برد...

شب های روشن با اجرای دلنشین آقای بوذری صفای شب هام شده بود و با شروعش خواب

 از سرم می پرید...

همه، کم و زیاد از قبل ماه رمضان بهتر شدیم، حیف، دعا کنیم دوباره کار و خراب نکنیم...

شب فراموش نشدنی

دیروز و هیچ وقت فراموش نمی کنم...

دیروز لایق میزبانی افطاری شدیم که دانشگاه صنعتی ترتیب دیده بود...

 اول این دوره همی با صحبت های یه خانم مشاور شروع شد، خانمی که از یه نگاه جدید به مسائل جامعه نگاه میکرد و باز یادمون اومد خلقت ما دخترها چقدر قابل احترام و تکریم... اذان توی محفل ما پخش شد و همه با هم سفره افطار و چیدیم و حس بودن توی یه خانواده 40 نفری به ما دست داد... جالبه با بعضی هاشون حتی 1 بار هم، هم صحبت نشده بودم! در این بین، ما از بودن در کنار یه عزیز که جدا خیلی به راهنمایی هاشون مدیونیم، لذت بردیم... شیرینی محفل ما هم با خنده ها و نمک دختر بامزه ایشون تکمیل شد... بعد افطار کلیپ مدیریت زمان استاد رائفی پور رو دیدیم و با یه نوا از حامد جلیلی در وصف امام حی و حاضرمون به استقبال سفره شام رفتیم... انقدر جو صمیمی بود که رفقای تسنیمی به شوخی می گفتن کاش می شد سحر هم اینجا بمونیم، البته بعضی بچه ها این شوخی و جدی گرفته بودن و اگه رو می دادی شب و همون جا وایمیسادن...

خدایا ممنون به خاطر صفایی که خودت به جمع ما دادی...

تو نه در دیروزی، و نه در فردایی

ظرف امروز، پر از بودن توست

شاید این خنده که امروز، دریغش کردی

آخرین فرصت همراهی با، امید است

سهراب سپهری

 

یا علی گفتیم، اما عشق را شروع کردیم یا نه؟

 

راشل کوری دختری آمریکایی است که از زندگی مرفه خود در المپیای واشنگتن دست کشید

و به همراه تنی چند از دوستان همفکرش به خطرناک ترین نقطه دنیا، به رفح، آمد

 تا مانع تخریب خانه های فلسطینیان بدست سربازان اسرائیلی بشود و 

در این راه جان خود فدا کرد.

وای بر من که دم از مولا علی و امام حسین (ع) می زنم...

می خوام لطف کنم روز قدس راهپیمایی و برم...

آخه مثلا من مسلمان ام،

 آخه مثلا من آدمم...

تا کی تفرقه...

شگفتا!

 به خدا که هماهنگی این مردم ( جاهلان و کافران) در کارهای ناحق خود و

 اختلاف و جدایی شما (مومنان)در کارهای حق خود،

 قلبم را اندوهگین می کند و دردم را تازه می کند .

مولا علی (ع)

خطبه بیست و هفتم