بعضی از ما به غمگین بودن، عادت کردیم؛
با غم خو می گیرم و بعد از مدتی غم رو جزیی از خودمون می دونیم؛
گاهی هم میگیم: شخصیت من، این شکلیه، ذاتا آدم غمگینی هستم!!!
غافل از اینکه یه بار منفی و اضافه رو به خودمون اضافه کردیم که همواره بازدارنده ماست؛
بازدارنده از پیشرفت، تفکر و حتی محبت و ارتباط گرفتن با آدم ها...
باید چاره ای کنیم!
پدر آسمانی ام، بالاخره که روزی می آیی؛
اما...
امان از روزی که بیایی و من در آمدنت سهمی نداشته باشم
و یا
سهمی در دیرآمدنت داشته باشم...
اگر که حرمت این بارگه شکسته شود
و یا اگر که ره کرب بلا بسته شود
چنان زنم به پیکر غاصب شام و عراق
که بند بند وجودش ز هم گسسته شود
به نام خداوند بخشنده مهربان
صدقات مخصوص فقیرانی است که در راه خدا بازمانده و ناتوان شده‌اند و توانایی آن‌که در زمین بگردند (و کاری پیش گیرند) ندارند و از فرط عفاف چنانند که هر کس از حال آن‌ها آگاه نباشد پندارد غنی و بی‌نیازند، به (فقر) آن‌ها از سیمایشان پی می‌بری، هرگز چیزی از کسی درخواست نکنند. و هر مالی انفاق کنید خدا به آن آگاه است.
(۲۷۳ بقره)
چه عاشقانه بی نشانی که پای درد تو نشستند؛
سالروز آزادسازی خرمشهر مبارک؛
خرمشهرها در پیش داریم...
یازده پله زمین رفت به سمت ملکوت
یک قدم مانده زمین شوق تکامل دارد
برقعی
نیمه شعبان است؛
نمی دانم باید شاد بود یا ؟
چشمم کور است و کرشمه های تو را نمیبیند؛
گوشم ناشنواست و ترنم دف و چنگ و زمزمه ی غزلهای تو را نمیشنود؛
بوی عطر و رنگ سبز تو را حس نمیکنم...
مُهر از قلبم بردار و بینا و شنوایم کن؛
"کلام" در جانم بگذار و "حکمت" از "قلب"م بر زبانم جاری ساز
و مرا برگردان و بپذیر...
استاد حسن عباسی
به بیت وحی افزون یک پسر شد
که طوبا نخل عصمت را ثمر شد
بیا مطرب نوایی ساز کن چون
حسین بن علی امشب پدر شد
روز جوان مبارکککک...
ان شاالله، به حق جوون بی بدیل امام حسین (ع)، همه جوون ها، عاقبت به خیر شن...
