دیگه حیفیت میاد...

شخص هوشیار به جای اینکه روی حجم عبادت سرمایه گذاری کنه، اول یه پایه ریزی قوی میکنه...

اول یه کاری کن که برای دنیا عصبانی یا غمگین نشی، خودت رو اونجور که خدا آفریده قبول کن و بشناس، قبول کن تو خیلی عزیز و محترمی...

بعد از اینکه خودت و شناختی و انقدر مهم دونستی که می تونی مظهر خدا باشی و مال اون جایگاه بزرگ و عالی دونستی، دیگه حیفت میاد برای یه جیفه ناراحت بشی...

اون وقت دیگه کمی از عبادت هم برای ما بسه، تا وقتی انسان قوه غضبش و کنترل نکرده، ثوابدونش سوراخه، یعنی همه اعمال خیرش میسوزه...

آدم قوی اگه می خواد چیزی هم ذخیره کنه، اول موانع و برطرف می کنه...

اول ای جان دفع شر موش کن

وانگهی در جمع گندم کوش کن...

استاد محمد شجاعی

سخنرانی حدیث عنوان بصری